Καίτη Μυλωνά "Το Παγκόσμιο Εμπόριο «Απειλείται», οι Πολίτες;"

Το Παγκόσμιο Εμπόριο «Απειλείται», οι Πολίτες;

Εδώ και μερικές εβδομάδες στην παγκόσμια σκηνή κυριαρχεί όχι πλέον ο πόλεμος στη Συρία και η εξόντωση χιλιάδων αθώων Σύριων πολιτών, ούτε καν οι επιθέσεις Ισραηλινών σε Παλαιστίνιους, αλλά ο «επικείμενος» εμπορικός πόλεμος ΗΠΑ-ΚΙΝΑΣ.

Οι μεγάλες δυνάμεις του πλανήτη αναμετριούνται και ξαναμοιράζουν τον κόσμο για την εξυπηρέτηση κρατών και εταιρειών και καταστρέφουν πολίτες, περιβάλλον και κράτη – έθνη στο βωμό του κέρδους.

Αλλά, ας δούμε πώς έχουν τα πράγματα και τι πραγματικά διακυβεύεται.

Ιστορικό της πορείας του «επικείμενου» εμπορικού πολέμου ΗΠΑ-ΚΙΝΑΣ

Το ζήτημα αυτό ξεκίνησε από την απόφαση των ΗΠΑ να επιβάλλουν δασμούς στις εισαγωγές χάλυβα και αλουμινίου (και επομένως την αμφισβήτηση ουσιαστικά του ΠΟΕ), σήμερα συζητιέται οι δασμοί να επεκταθούν και σε άλλα προϊόντα με επιπτώσεις στην παγκόσμια οικονομία. Ο λόγος που προέβαλε ο Τράμπ είναι κίνδυνος για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ, «πατώντας» σε μια εξαίρεση των κανόνων του διεθνούς εμπορίου (GATT-Γενική Συμφωνία Δασμών και Εμπορίου).

Ο ΠΟΕ μέσω του επικεφαλής και του Γενικού Διευθυντή του δηλώνουν την ανησυχία τους για τις επιπτώσεις ενός εμπορικού πολέμου, ο οποίος θα συμπεριλάβει όλες τις χώρες και όλα τα προϊόντα, με συνέπειες στους ρυθμούς ανάπτυξης. Η πραγματική ανησυχία των επικεφαλής του ΠΟΕ δεν περιορίζεται στις επιπτώσεις στην παγκόσμια οικονομία, αλλά κυρίως έχει να κάνει με την αμφισβήτηση του Οργανισμού από τις ΗΠΑ και τον Τράμπ.

Από την άλλη πλευρά, η Κίνα θεωρεί, ότι ο πραγματικός λόγος της απόφασης για επιβολή δασμών από τις ΗΠΑ είναι το μεγάλο εμπορικό έλλειμμα των ΗΠΑ με την Κίνα και όχι μόνο. Έτσι, θα περιοριστούν οι κινεζικές επενδύσεις. Η Κίνα παραβιάζει συστηματικά τους κανόνες του εμπορίου. Όταν η Κίνα έγινε δεκτή στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου το 2001, οι ΗΠΑ τη στήριξαν ιδιοτελώς για δύο λόγους: ήλπιζαν πως έτσι θα αποκτούσαν οι αμερικανικές εταιρείες άμεσα καλύτερη πρόσβαση στις αγορές της Κίνας και τελικά ότι θα ακολουθούσε η πολιτική απελευθέρωσης των αγορών της Κίνας. Δεν έγινε τίποτε από τα δύο. Αντί να ανοίξει τις πόρτες της στις εξαγωγές των ΗΠΑ, η Κίνα έχει περιορίσει τον ανταγωνισμό σε κάθε βήμα, παραβιάζοντας τους κανόνες του ΠΟΕ.

Ποια είναι η κατάσταση στο παγκόσμιο εμπόριο (προστατευτισμός)

Σύμφωνα με έρευνα του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ) στο G20 (στις μεγαλύτερες οικονομίες του πλανήτη δηλαδή) αποκαλύφθηκε, ότι στοχευμένα μέτρα προστατευτισμού λαμβάνουν όλες οι χώρες.

Φίλοι της Γης: Καθορίζοντας την πορεία για το βιώσιμο εμπόριο - Μια νέα εμπορική ατζέντα που να σέβεται τους ανθρώπους και το περιβάλλον

[ΚΛΙΚ ΕΔΩ]

Καθορίζοντας την πορεία για το βιώσιμο εμπόριο - Μια νέα εμπορική ατζέντα που να σέβεται τους ανθρώπους και το περιβάλλον

9 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2018

Πολλοί κανόνες που διέπουν το εμπόριο και τις επενδύσεις σήμερα εμποδίζουν τις προσπάθειες για την επίτευξη πιο βιώσιμων οικονομιών. 

Χρειαζόμαστε επειγόντως ένα νέο εμπορικό καθεστώς το οποίο να μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση των παγκόσμιων προκλήσεων και να αντιμετωπίσει προβλήματα όπως η επιτάχυνση της κλιματικής αλλαγής, το ξεπερασμένο γεωργικό μοντέλο και την απώλεια εμπιστοσύνης στις δημοκρατικές διαδικασίες, αντί να τα επιδεινώνει. 

Σε αυτό το πρωτοφανές έγγραφο, οι "Φίλοι της Γης Ευρώπης" παρουσιάζουν συγκεκριμένες προτάσεις για μια καινοτόμο εμπορική ατζέντα που να σέβεται τους πολίτες και το περιβάλλον. 

Εκτός από μια νέα ανάλυση των συμφωνιών για την παγκοσμιοποίηση και τις εμπορικές συμφωνίες, στην ατζέντα παρουσιάζονται επτά δομικά στοιχεία για μια ριζική αλλαγή της εμπορικής και επενδυτικής πολιτικής και των συνθηκών της Ε.Ε.

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΔΙΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΡΙΣΗ

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΔΙΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΡΙΣΗ

Γιώργος Εμμανουήλ

Mετά τους δύο καταστροφικούς για την ανθρωπότητα παγκόσμιους πολέμους αναπτύχθηκε στην μεταπολεμική περίοδο ένα παγκόσμιο φιλειρηνικό κίνημα ενάντια στον ψυχρό πόλεμο, που προωθούσαν τότε οι ΗΠΑ με την πολιτική του Μακαρθισμού. Το φιλειρηνικό κίνημα εναντιώνονταν στους ανταγωνισμούς των εξοπλισμών ΗΠΑ-EΣΣΔ και κορυφώθηκε τον Μάη του 68 με αιχμές του την αντίθεση στην πολεμική επέμβαση των ΗΠΑ στο Βιετνάμ και την υπεράσπιση του κινήματος των αδεσμεύτων και των λαών που αποτίναζαν μεταπολεμικά τα δεσμά της αποικιοκρατίας στην Ασία και μετά στην Αφρική. Σημαντική συνέχεια του φιλειρηνικού κινήματος ήταν οι κινητοποιήσεις του Παγκόσμιου και Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ το 2003 ενάντια στην επέμβαση των ΗΠΑ στο Ιράκ.

Η αδυναμία σύναψης διεθνών πολυμερών εμπορικών συμφωνιών με δίκαιους κανόνες στα πλαίσια του ΟΗΕ και του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου-ΠΟΕ, λόγω των νεοφιλελεύθερων πολιτικών των ΗΠΑ απορρύθμισης των αγορών και των διεθνών θεσμών, οδηγεί σε κήρυξη εμπορικών πολέμων μέσω της μονομερούς αύξησης δασμών, ποσοστώσεων και άλλων μέτρων. Η επιλογή από ΗΠΑ και ΕΕ για διμερείς εμπορικές συμφωνίες προς όφελος των πολυεθνικών εταιρειών μέσω των TTIP, CETA, TISA και οι συγκρούσεις για τον έλεγχο κυρίως των χώρων παραγωγής και διαδρόμων εμπορίας υδρογονανθράκων, διαμορφώνουν σταδιακά έναν χαοτικό κόσμο συγκρούσεων που κινδυνεύει, με αξιοποίηση των εθνικισμών, να μετατραπούν οι εμπορικές και γεωπολιτικές συγκρούσεις σε πραγματικούς πολέμους προς επιβολή μέσω της στρατιωτικής ισχύος.

Ιδιαίτερα μετά την Αραβική Άνοιξη του 2011 παρατηρούμε μιά νέα ένταση των Περιφερειακών συγκρούσεων στην Μέση Ανατολή και στην Βόρεια Αφρική καθώς και στην Ουκρανία, καθώς και εθνικιστικές προστριβές στα Δυτικά Βαλκάνια.

Η νέα ευρωπαϊκή στρατηγική της ΕΕ δημιουργίας εναλλακτικών δρόμων προμήθειας υδρογονανθράκων από Μέση Ανατολή, Νοτιοανατολική Μεσόγειο, Αιγαίο, Αδριατική και Βαλκάνια, μαζί με την παρέμβαση Αμερικάνικων Πολυεθνικών έφεραν αντιμέτωπους κυρίως Ρωσία-Τουρκία-Ιράν με ΗΠΑ και ΕΕ στους χώρους ελέγχου των πλουτοπαραγωγικών πηγών υδρογονανθράκων και στους μελλοντικούς χώρους διαδρομής τους προς την Ευρώπη.

Αντί οι επιμέρους διαφορές να επιλύονται στην βάση του διεθνούς δικαίου και των αρχών του ΟΗΕ για την βιώσιμη ανάπτυξη, με σεβασμό στο δίκαιο της θάλασσας και στην Εθνική κυριαρχία των κρατών, βλέπουμε, αντί αυτής της συνεργασίας των κρατών σε μια λογική win-win προς όφελος των λαών, να αναπτύσσονται καταστροφικές περιφερειακές συγκρούσεις. Αυτές περιλαμβάνουν είτε απόπειρες ακύρωσης κυρίως από τις ΗΠΑ διεθνών αποφάσεων του ΟΗΕ για ίδρυση και αρμονική συνύπαρξη ενός ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους με το Ισραήλ, είτε με απόπειρες αναθεώρησης διεθνών συνθηκών πχ Λοζάνης από την Τουρκία που εισέβαλε στρατιωτικά στο Συριακό και Κουρδικό Αφρίν και με πολεμικά πλοία της στην Ανεξάρτητη Οικονομική ζώνη της Κυπριακής Δημοκρατίας, είτε επαναχάραξης συνόρων μέσω στρατιωτικής ισχύος και μέσω καταστροφικών πολεμικών συγκρούσεων τρίτων χωρών που συνεχίζονται επί 7 χρόνια στην Συρία.

Η τρομοκρατικές ομάδες του ISIS ηττώνται στα πεδία των μαχών αλλά η τραγωδία του πολέμου με τον βομβαρδισμό αμάχων και παιδιών συνεχίζει να προκαλεί στην Συρία και στην Αφρική εκατοντάδες χιλιάδες αθώους νεκρούς και εκατομμύρια προσφύγων.

Το ΝΑΤΟ αρνείται να αντιμετωπίσει την Τούρκικη επιθετικότητα στο Αιγαίο, στην Κύπρο και στην Συρία και με την συνολική παγκόσμια στάση του αποδεικνύεται σε έναν θεσμό κατάλοιπο του ψυχρού πολέμου που δεν συμβάλλει στην εμπέδωση της ειρηνικής συνύπαρξης και δίκαιας συνεργασίας στον σύγχρονο κόσμο.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση είτε αρνείται να υποδεχθεί στο σύνολο των χωρών μελών της μέρος αυτών των προσφύγων και να προωθήσει πολιτικές ενσωμάτωσής τους, με αντιδρώσες χώρες κυρίως της Ανατολικής Ευρώπης και κράτη μέλη με ακροδεξιούς εταίρους στην εξουσία, είτε έχει θεσμική αδυναμία και έλλειψη προοδευτικής πολιτικής βούλησης και συνοχής για παρέμβασή των θεσμών της ΕΕ προς ειρηνική επίλυση των διακρατικών διαφορών στην βάση των αρχών του διεθνούς δικαίου του ΟΗΕ. Η πρόσφατη θετική θέση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου των αρχηγών κρατών της ΕΕ που καταδίκασε την Τούρκικη επιθετικότητα στο Αιγαίο και στην Κύπρο πρέπει να προβλέψει δεσμεύσεις και έμπρακτη συνέχεια πολιτικών βάση της ρήτρας αλληλεγγύης και αμοιβαίας άμυνας του άρθρου 222 της Συνθήκης της Λισαβόνας της ΕΕ. 

Οι μόνοι κερδισμένοι αυτής της Ευρωμεσογειακής και Παγκόσμιας κρίσης είναι οι εταιρείες πώλησης όπλων και το ξενοφοβικό ρεύμα που θρέφουν την φτώχεια, τον θάνατο, τον ρατσισμό, τους εθνικισμούς και την ακροδεξιά.

Είναι ανάγκη να αναπτυχθεί ξανά ένα νέο φιλειρηνικό, αντιπολεμικό, αντιιμπεριαλιστικό κίνημα της διπλωματίας των πολιτών και των λαών κυρίως της Ευρωπαϊκής και Μεσογειακής περιοχής με διασύνδεσή του με το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ, το οποίο:

Θα καταγγέλλει τις επιλογές των διχαστικών εθνικισμών και των πολέμων ως λύσεις στις εμπορικές, διακρατικές και διεθνείς σχέσεις

Θα προβάλλει τις αξίες της φιλίας, της ισότιμης και δίκαιας εμπορικής και πολιτιστικής συνύπαρξης και συνεργασίας των λαών και κρατών, προς όφελος των σημερινών και επόμενων γενεών, στην βάση των αρχών του διεθνούς δικαίου, των ανθρώπινων και δημοκρατικών δικαιωμάτων και των στόχων βιώσιμης ανάπτυξης του ΟΗΕ.

Γιώργος Εμμανουήλ

Μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής του Δικτύου Stop ttip, ceta, tisa 

Για μια δημοκρατική Ευρώπη σε ένα κόσμο Δίκαιου εμπορίο

16ο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ | 4 ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ: Νερό, Στρατιωτικοποίηση - Πόλεμο, Εμπορική Συμφωνία MERCOSUR, Δημοκρατία στη Βραζιλία | 12-17 Μαρτίου 2018 στη Βραζιλία

Για τη Συμφωνία MERCOSUR- ΕΕ

Στα πλαίσια του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ στο Σαλβαδόρ της Μπαχία, όπου συναντηθήκαμε για να συζητήσουμε με κοινωνικά κινήματα και να οργανώσουμε από κοινού καμπάνιες, δηλώνουμε την αντίθεσή μας σε οποιαδήποτε Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ένωσης και στις χώρες της Mercosur Αργεντινή, Βραζιλία, Παραγουάη, Ουρουγουάη (MEFTA).

Θεωρούμε απαράδεκτα τα συμπεράσματα αυτής της συμφωνίας της οποίας η διαπραγμάτευση έγινε μυστικά χωρίς να έχει υπάρξει ενημερωμένη μελέτη για την Αξιολόγηση των Επιπτώσεων στη Βιωσιμότητα, αγνοώντας ασυμμετρίες που θα καταδίκαζαν τις χώρες της Mercosur να εξαρτώνται αποκλειστικά στην εξαγωγή ακατέργαστων υλικών, προϊόντα της αγροτικής βιομηχανίας, ενέργεια από ορυκτά καύσιμα, προϊόντα από τα ορυχεία, ενώ η Ε.Ε θα αύξανε σημαντικά τις εξαγωγές της σε βιομηχανικά προϊόντα καθώς και την πρόσβασή της σε υπηρεσίες, σε δημόσιες προμήθειες και δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, εμποδίζοντας την πρόσβαση σε φάρμακα, ανάμεσα σε άλλα.

Από την άλλη, αυτή η Συμφωνία θα κατέστρεφε χιλιάδες μικρές και μεσαίες φάρμες και στις δύο πλευρές, καθώς και  περισσότερα από 50 εκατομμύρια εκτάρια τροπικού δάσους στην περιοχή του Αμαζονίου, με καταστροφικές συνέπειες για τους αυτόχθονες καθώς και για την βιοποικιλότητα και το περιβάλλον. Πρόκειται για μία κατάφωρη παραβίαση της Συμφωνίας του Παρισιού.

Για αυτούς τους λόγους ζητάμε να μην υπογραφεί καμία συμφωνία. Οι λαοί τηςMercosur και της ΕΕ πρέπει να ερωτηθούν κατάλληλα για το είδος της συμφωνίας που επιθυμούν να ενισχύσει τη σχέση τους.

[Διαβάστε τα 4 ψηφίσματα ΕΔΩ]